بررسی میزان رعایت شیوه ونکورر در مأخذنویسی پایان‌نامه‌های رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در فاصله سال‌های 88-1383

سابقه و هدف: وجود مأخذ موثق و اسامی که نویسنده در نگارش اثرش از آنها بهره گرفته در فهرست منابع اثر در حکم سند اصالت و اعتبار مطالب آن اثر به شمار می‌رود. دستورالعمل ونکوور که توسط کمیته بین‌المللی سردبیران مجلات پزشکی تهیه شده است، شیوه‌ای بین‌المللی و معتبر برای نگارش دست‌نوشته‌های پزشکی از جمله پایان‌نامه‌هاست که شیوه نوشتن مأخذ مورد استفاده در دست‌نوشته‌ها نیز بخشی از آن است. هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان رعایت شیوه ونکوور در ماخذ نویسی پایان نامه های رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از سال 88-1383بود.مواد و روشها: در تحقیق پیمایشی توصیفی حاضر، اطلاعات موجود در پایان نامه ها گردآوری و با شیوه ونکوور مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جامعه مورد مطالعه به روش تصادفی طبقه‌ای از میان پایان نامه‌های دانشجویان و دستیاران دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که بین سال‌های 1383 تا 1388 دفاع کرده بودند، انتخاب شدند. از میان 463 پایان نامه دانشجویی، 132 پایان نامه و از میان 155 پایان نامه دستیاری، 50 پایان نامه بصورت تصادفی انتخاب شدند. در مجموع 192 پایان نامه مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که میزان رعایت شیوه ماخذنویسی ونکوور در پایان نامه های مورد بررسی پایین تر از حد متوسط بوده، دانشجویان و دستیاران این دانشکده شیوه ماخذنویسی ونکوور را در پایان نامه های خود بصورت صحیح رعایت ننموده اند. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که دانشجویان و دستیاران این دانشکده از اهمیت و نحوه استناددهی صحیح منابع اطلاع درستی ندارد.